مینویسم دو سه پیمانه غزل از لب تو

زیر این گنبد نیلی همه دارند تب تو

 

همه تبدار دو چشمِ شکلاتی شده اند

دلخوش رابطه های تله پاتی شده اند

 

کوچه ها از پس هم عطر تورا داد زدند

در نبودت گِله بر ساکنیِ باد زدند..!

 

شاخه ها دست به دامان گل روسریت

تا همه مست ببینند که شُلِ روسریت!

 

کوچه ! اما چه غریبانه خمارت مانده

"بی تو مهتاب شبی باز" به یادت مانده

 

رخ نشان دادی وخورشید دلش ریخت

قوس ابروی تو را دید دلش ریخت

 

سر بلند کردی و مهتاب به ناگاه

مجنون شد و چون بید دلش ریخت

 

خبر آمد کسی از کوچه ما می گذرد

کوچه مست و! سرش چرخید! دلش ریخت

 

شوق چشمان تو دیوانه و مجنونم کرد

دل سپردن به تو وعشق تومفتونم کرد

 

گوشه موی تو بیرون زده از روسری و

شبی جادوی جنون مویت افسونم کرد

 

تو شدی باغچه وغنچه ی احساس منم

از نگاهِ شانه بر موی تو حساس منم !

 

حاج زنبورعسل هستم وتو چشم عسلی

و به شیرینی لب های تو وسواس منم

 

همه ذرات زمین ماتِ تماشای من است

من، تمامم محو سارای من است

 

چقدر زود گذشت از برِ من آمدنت

همه ی قافیه ها گم شده در پیرهنت

 

و تو رفتی و ندیدی چه به روزم آمد

که صدای پای تو تا به هنوزم آمد

 

مدتی هست که از کوچه تو میگذرم

شدی معشوقه ودنبال تو من دربه درم

                          ( دلخون )

نظرات شما عزیزان: