تو شاعری نه من که بی تو میمیرم

                         ( دلخون )

 

من از این فاصله ازفاصله ها می گویم

بی تو از یاد تو و خاطره ها می گویم

 

سَحراز سِحر رخت سنگها دل شده اند

از زبان همه ی ساحره ها می گویم...

 

راز نازت گره از قفل زبان ها بگشود

شعرت ازشاعر و از شاعره ها می گویم

 

آبی موج نگاهت اوج آرامش دریاست

ناز چشمت به مه و شب پره ها می گویم

 

آه دنیا چقدر بی تو مرا تنگ شده ست

روز میلاد تو از خاطره ها می گویم

                                      ( دلخون )

اولش داغ بودم نفهمیدم که دریاتر شدند 

چشمه چشمان من کزگریه زیباتر شدند 

 

آمدی شیرین کنی خود را و فرهادت مرا 

کوه ها از تلخیت هی تاب فرساتر شدند 

 

در نبودت این همه تنهایی و غم به کنار 

زخـم های کهنه ام بـا رفتنت واتر شدند 

 

گریه ازچشمم ببرد سو وشدم یعقوب تو 

گرگ های غم هم هارو بی پرواتر شدند 

 

سهم من ازعشق جززخم وجزماتم نبود 

شاعران هم حال ما دیدند ونیماتر شدند 

 

حافظ و سیگار آوردم،حافظ جان مادرت!  

گونه ی من هیچ ؛ چشم شعرهاتر شدند 

                                           ( دلخون )