بگذار که من شاعراین عشق خیالیت بمانم

تا سحر پلک نزنم منتظرخواب سفالیت بمانم

لب به دندان بگزم ، اخم کنم ، بغض کنم

تا کی با غربتِ جای خالیت بمانم ؟

من باکره ام... دست بکش روی تنم تا

عشق کنم ، سرخوش ِ دس مالیت بمانم !

تو نازترین قالی کرمان و من ای کاش

کورتر از کورترین گره قالیت بمانم

                          ( دلخون )